Çanakkale Şehitlerimizi, Sevgi, Saygı ve Rahmetle Anıyorum.

Merhaba Arkadaşlar;

Bu sefer öyle kod falan yok. Bugün çok özel bir gün, bugün; bir destanın yazılışının yıl dönümü.

Sizlere olan minnettarlığımızı kelimelere dökmekte hiç bu kadar zorlanacağımı sanmazdım, çok zor geldi şu an. Gösterdiğiniz fedakarlığın, cesaretin, imanın, şuurun kelimeler ile anlatabileceğine inanmıyorum artık.

Aziz şehitlerimizi, sevgi, saygı ve rahmetle anıyorum. Sizlerin bize emanet bıraktığı bu vatan uğruna çalışıp, ortaya bir şeyler çıkarmaya ömrümüzün sonuna kadar devam edeceğiz inşAllah.


Faruk Nafiz Çamlıbel'in güzel bir şiiri ile bu yazıya nokta koyayım.

Sen savaşa girince mızrakla, okla, yayla.
Karşına çıktı düşman çelikten bir alayla.          
Sen topun donanmayla, tüfeğin bataryayla,
Neferin ordularla boy ölçüştüğü yersin!
Nice tüysüz yiğitler yılmadı cenk devinden,
Koştu senin koynundan çıkar çıkmaz evinden.
Sen onların açtığı bayrağın alevinden,
Kaç bayrağın tutuşup yere düştüğü yersin!
Toprağından fazladır sende yatan adamlar,
Irmağın kanla çağlar, yağmurun kanla damlar.
O cenkten armağandır sana kızıl akşamlar,
Sen silahın inançla son döğüştüğü yersin!
Bir destana benziyor senin bugünkü halin.
Okurken duyuyorum sesini ihtilalin.
Övün ey Çanakkale, ki sen Mustafa Kemal'in,
Yüz milletle yüz yüze ilk görüştüğü yersin!
Faruk Nafiz Çamlıbel
(1898 - 1973 ) 

Sağlıcakla.